Στα Καλάβρυτα διασώζονται δείγματα μιας ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής, που έκανε την εμφάνισή της στις αρχές του 18ου αιώνα. Φορείς αυτής της νέας τεχνικής ήταν οι φημισμένοι μάστορες πετροπελεκητάδες Κλουκινοχωρίτες ή Βαρβαρίτες / Αγιοβαρβαρίτες. Το όνομά τους προέρχεται από τον τόπο προέλευσής τους, τα Κλουκινοχώρια (Αγία Βαρβάρα, Αγρίδι, Περιστέρα, Σόλο κ.ά.), που βρίσκονται έως σήμερα αμφιθεατρικά χτισμένα, απέχοντας 40 χλμ. από την Ακράτα.

Οι Βαρβαρίτες προσάρμοζαν την τεχνική τους στην οικονομική δυνατότητα του εκάστοτε πελάτη τους, αναλαμβάνοντας αρχοντικά αλλά και πιο απλά σπίτια, χρησιμοποιώντας περίτεχνα το ξύλο και τη λαξεμένη πέτρα (πέτρινα αγκωνάρια, κεφαλάρια, σχιστόπλακες για τη στέγη κτλ). Τα σπίτια γίνονταν ένα με το γύρω περιβάλλον, καθώς τα υλικά ήταν φυσικά και αναπόσπαστο κομμάτι του τοπίου. Το ξύλο, που κατ' εξοχήν διαφοροποιούσε τους Βαρβαρίτες από τους υπόλοιπους, ενίσχυε και θωράκιζε αποτελσματικά τα κτίρια από τους σεισμούς (τοποθετημένο σε οριζόντιες ζώνες) και η πέτρα, που χαίρει αφθονίας στα ορεινά μέρη, στεφάνωνε ανέκαθεν με την άγρια ομορφιά της και την επιβλητική γεωμετρία της τον χαρακτήρα των παραδοσιακών οικισμών.

Η θαυμαστή λαϊκή τεχνική των Βαρβαριτών μαστόρων είναι αποτυπωμένη στο Γεφύρι της Πλατανιώτισσας, σε πύργους και πυργόσπιτα και κυρίως στους ορεινούς οικισμούς, όπου οι Βαρβαρίτες έδωσαν το δικό τους ύφος και διαφοροποιήθηκαν από τους άλλους μαστόρους, με δείγματα της τέχνης τους να διασώζονται ευτυχώς έως τις μέρες μας. Δείγματα μπορείτε να βρείτε σε αρκετά χωριά των Καλαβρύτων, όπως στο Σοποτό (Αροανία), στους Ρογούς, τα Δουμενά, το Σκεπαστό, στη Δάφνη, στο Λειβάρτζι, στο Λεχούρι (με ιδιαίτερο καμπαναριό στον Αη Γιώργη Λεχουρίου) στην Αλέσταινα και τις Σειρές. Τρία πετρόχτιστα παραδοσιακά χωριά, χαρακτηρισμένα με προεδρικό διάταγμα, το Πάος (παλαιά «Σκούπι»), το Δεχούνι και το Βεσίνι, οι κάτοικοι των οποίων μεταφέρθηκαν και δημιούργησαν το χωριό Ν. Πάος, καθώς και τα χωριά Νάσια, Πεύκο και Χόβολη.