Ο Πύργος του Ανδρέα Ζαΐμη βρίσκεται στο χωριό Κερπινή, σε ερειπωμένη κατάσταση πλέον. Ο Ανδρέας Ζαΐμης (1791 - 4 Μαΐου 1840) ήταν Έλληνας αγωνιστής του 1821, γόνος της ιστορικής οικογένειας των Ζαΐμηδων (γιος του προεστού των Καλαβρύτων Ασημάκη Ζαΐμη), διετέλεσε αργότερα και πρωθυπουργός της νεοσύστατης Ελλάδας.

Ο Ανδρέας Ζαΐμης,  γεννήθηκε το 1791 στο μικρό αυτό χωριό των Καλαβρύτων, την Κερπινή, που βρίσκεται βόρεια της πόλης, σε υψόμετρο 1070 μέτρων. Νέος μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία (το 1819 από τον Ανδρέα Λόντο) και συμμετείχε ενεργά στην προετοιμασία του Αγώνα. Εγκατέλειψε τις σπουδές του στην Ιταλία και πήρε μέρος στην επανάσταση, μαχόμενος στην πολιορκία της Πάτρας και στο Μεσολόγγι. Μαζί με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό ύψωσε το λάβαρο της Επανάστασης στο Ιστορικό Μοναστήρι της Αγίας Λαύρας στις 18 Μαρτίου 1821.

Συμμετείχε με δικό του στρατιωτικό σώμα στην απόκρουση του Δράμαλη ενώ υπήρξε μέλος της Πρώτης και της Δεύτερης Εθνοσυνέλευσης, του Εκτελεστικού Σώματος, αλλά διετέλεσε και πρόεδρος της Διοικητικής Επιτροπής της Ελλάδας, μέχρι την άφιξη του Καποδίστρια, αλλά και αργότερα, μετά τη δολοφονία του κυβερνήτη, μέχρι την άφιξη του Όθωνα. Χρημάτισε πληρεξούσιος στην συνέλευση της Επιδαύρου το 1822. Ο Ανδρέας Ζαΐμης ολοκλήρωσε την πολιτική του σταδιοδρομία την περίοδο του Όθωνα, ως αντιπρόεδρος του  Συμβουλίου Επικρατείας και πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου. Παντρεύτηκε την Ελένη Δεληγιάννη, κόρη του προεστού των Λαγκαδίων, Ιωάννη Δεληγιάννη. Ο γιος του Θρασύβουλος και ο εγγονός του Αλέξανδρος διετέλεσαν επίσης πρωθυπουργοί. Πέθανε στην Αθήνα, το 1840, σε ηλικία 49 ετών.