Το χωριό Χόβολη ευρίσκεται 36 περίπου χιλιόμετρα νοτιοδυτικά των Καλαβρύτων. Αποτελείται από το κύριο χωριό την Κάτω Χόβολη και το συνοικισμό Άνω Χόβολη, περίπου 800 μ. ανατολικότερα. Η Κάτω Χόβολη είναι xτισμένη στις υπώρειες των βουνών Τάρταρης, Αετοφωλιά και Παλιόμυλος. Η Άνω Χόβολη στις υπώρειες του Τάρταρη. Πότε ακριβώς xτίστηκε η Χόβολη είναι άγνωστο. Το πιο σημαντικό κείμενο που αναφέρεται στο γεωγραφικό χώρο που ευρίσκεται σήμερα η Χόβολη, είναι τα "Αρκαδικά" του Παυσανία του Περιηγητή (174 μ.Χ).

Εκεί αναφέρει:

"Αφού περάσει κανείς το ποτάμι (το Λάδωνα), φτάνει στο δρυμό του Σόρωνα, περνώντας δια μέσου των λεγόμενων Αργεαθών και Λυκούντων και Σκοτάνης". Δεν αμφισβητείται από κανέναν σήμερα ότι ο Τάρταρης και οι παραφυάδες του, δηλαδή ο γεωγραφικός χώρος της Χόβολης ευρίσκεται μέσα στο δρυμό του Σόρωνα. Ο ιστορικός Γεώργιος Παπανδρέου, τοποθετεί τους Λυκούντες στο Κορτσοβούνι, όπου σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων του χωριού, υπήρχαν λείψανα οικημάτων.

Για την ονομασία της Χόβολης, πιθανή ετυμολογία της λέξης Χόβολη έχει καταθέσει ο Χοβολίτης Κώστας Πατσής, αφού έλαβε υπόψη του ένα δικαιοπρακτικό έγγραφο της Ενετοκρατίας (1699), όπου τη Χοβολη την ορθογραφεί ως ‘’Χόβωλη’’. Σύμφωνα με αυτόν τα συνθετικά της λέξης ειναι: Χους + βώλοι ή σβώλοι. (χους = χώμα, σβώλαξ στα αρχαία και βώλος ή σβώλος που σημαίνει τμήμα χώματος, που αποσπάται κατά το σκάψιμο). Άρα χωριό με πλούσια χώματα που οργώνονται εύκολα.

Ιστορικά γεγονότα που συνδέονται με το γεωγραφικό χώρο της Χόβολης είναι:

Σύμφωνα με όσα παραθέτει ο Θ. Ρηγόπουλος στα "Απομνημονεύματα" του, την 21η Μαρτίου 1821, στα στενά του Αγίου Αθανασίου, στη θέση "Ανάργυρος" στη Χόβολη, δύο αρειμάνιοι νέοι όρμησαν και φόνευσαν δύο Τούρκους, καθώς διάβαιναν από εκεί για να μεταβούν στην Τρίπολη. Το Σεπτέμβριο του 1826, ο Ιμπραήμ με τα στρατεύματα του εισέβαλε στα χωριά της επαρχίας Καλαβρύτων. Στις 18‐9-1826 εισέβαλαν στη Χόβολη. Οι κάτοικοι προέβαλαν αντίσταση και τους απώθησαν. Ο Γ. Λεχουρίτης με τους οπλοφόρους του κατέλαβε θέση στον Άγιο Αθανάσιο για να τους εμποδίσει να εισβάλουν στο Σοπωτό. Τις επόμενες μέρες λεηλάτησαν τη Χόβολη και την παρέδωσαν στις φλόγες.

Η Χόβολη πυρπολήθηκε για δεύτερη φορά από τους Γερμανούς κατακτητές στις 27‐7‐1944. Όταν έφθασαν οι Γερμανοί στο χωριό, το βρήκαν έρημο, γιατί κάποιος ειδοποίησε τους κατοίκους και διέφυγαν στα βουνά, παίρνοντας μαζί τους ό,τι μπόρεσαν. Πολλοί έκρυψαν πράγματα στην τρύπα της Αγίας Κυριακής. Τυχαία δεν κάηκαν όλα τα σπίτια. Η τελευταία πράξη αυτής της δραματικής περιόδου γράφτηκε στις "Κοπρισιές", μια κορυφή του βουνού της Αμπελίνας Άνω Χόβολης, που διεξήχθη μάχη μεταξύ του Εθνικού στρατού και ενόπλων ανταρτών με τρία θύματα.

Η Χόβολη συνεχίζει την ιστορική της πορεία με συνεχώς μειούμενο πληθυσμό λόγω της αστυφιλίας, με τις φυσικές της όμως ομορφιές μέσα στα πλατάνια και τα γάργαρα τρεχούμενα νερά .