Ένας γραφικός, ορεινός οικισμός, χτισμένος δυτικά της αρχαίας πόλης της Πάου και της Ακρόπολης της. Τα ερείπια της οχύρωσης παραμένουν μέχρι και σήμερα αραδιασμένα στην πλαγιά του χαμηλού λόφου, στα δυτικά του σημερινού οικισμού.

Ξεχωρίζει η Παλαιά βυζαντινή Μονή του Αγίου Πρωτόκλητου Ανδρέα, η οποία ξαναχτίστηκε το 1862.

Ο ενοριακός των Αγίων Θεοδώρων καθώς και ο κοιμητηριακός της Αγίας Τριάδος αποτελούν σημαντικά θρησκευτικά στοιχεία του χωριού. Τέλος το 1882 χτίστηκε ο νέος ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου στο σημείο όπου είχε βρεθεί η εικόνα της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας.

Αναλυτικότερα, η περιοχή του χωριού Πάος παρουσιάζει ιστορικό, πολιτιστικό, λαογραφικό και τουριστικό ενδιαφέρον.

Η αρχαία Πάος (Ηροδότου ΣΤ΄ 127, Παυσανίας Η΄.24,6))

Τα ερείπια της αρχαιοτάτης Πάου που ήκμασε το 582 π.Χ. ευρίσκονται στη θέση Σκουπίτσιο στην κορυφή του λόφου. Τα σημαντικότερα αυτών είναι η Ακρόπολη με τα τείχη  μήκους  516 μέτρων, η  δεξαμενή μήκους 11 μέτρων και  πλάτους 8 μέτρων, οι πύργοι κ.ά.

Ο ιερός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Παναγία η Σκουπιώτισσα)

Στο κοίλωμα βράχου, απότομου και δυσπρόσιτου, στο βουνό Άγιος Αθανάσιος υπήρξε  από τους βυζαντινούς χρόνους μικρός ναός, της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, κτισμένος μόνον προς τα έξω του κοίλου του βράχου.  Τον 4ο αιώνα μ.Χ. στον βράχο βρέθηκε η εικόνα της Βρεφοκρατούσας Θεοτόκου,  και έδωσε αφορμή για το κτίσιμό του. Το Άγιον  Βήμα μόλις που χωρούσε   τους ιερουργούντες  ιερείς και η Αγία Τράπεζα είχε λαξευτεί επί του συμπαγούς βράχου. Το 1882 επεκτάθηκε και κατασκευάστηκε  σκάλα για την ευκολότερη πρόσβαση στο ναό. Τη θαυματουργό Σκουπιώτισσα Παναγία, που τιμάται και πανηγυρίζεται στις 15 Αυγούστου, επισκέπτεται πλήθος προσκυνητών από τα γύρω χωριά, αλλά και την Πάτρα και την Αθήνα ανήμερα της γιορτής.

Ο μεσαιωνικός συνοικισμός του Αγίου Αθανασίου με το Φρούριο Αβρότι

Στην κορυφή του απόκρημνου  βουνού του Αγίου Αθανασίου υπάρχουν ερείπια του φρουρίου  όπου είχε την έδρα του και διέμενε με την φρουρά του επί Φραγκοκρατίας ένας από τους 12 φεουδάρχες της βαρονίας των Καλαβρύτων. Επίσης, σώζονται οι ναοί του Αγίου Αθανασίου, της Αγίας Παρασκευής, του Αγίου Παντελεήμονος και της Παναγίας (Κοιμήσεως της Θεοτόκου) της Σκουπιώτισσας, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Νότια των ναών της Αγίας Παρασκευής και του Αγίου Παντελεήμονα βρίσκεται η Δρακότρυπα, σπήλαιο με σταλαγμίτες και σταλακτίτες.

Ο «παραδοσιακός» οικισμός Σκουπίου

Διαθέτει εμβληματικά αρχιτεκτονικά κτίρια, στολίδια του παλιού χωριού,  όπως οι δυο κεντρικές εκκλησίες, ο Άγιος Ιωάννης Πρόδρομος (έχει πρόσφατα επισκευασθεί) και οι Άγιοι Θεόδωροι (αναστηλώθηκε το 1995).

Η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου που  κτίστηκε το 1851, ήταν αρχικά μικρός ναός και το 1878 ανοικοδομήθηκε στη σημερινή μορφή με τρεις θόλους.

Η  εκκλησία των  Αγίων  Θεοδώρων που  κτίστηκε μικρός ναός επί  Τουρκοκρατίας, χωρίς παράθυρα, το 1900 γκρεμίστηκε από τους κατοίκους και κτίστηκε μεγάλος ναός με τρεις θόλους  που το 1995 αναστηλώθηκε.

Η κεντρική λιθόκτιστη, με αψίδα, τρίκρουνη βρύση (¨Κομολέικη¨) και άλλα αξιόλογα κτίσματα, σπίτια με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, όπως αναφέρεται στο βιβλίο με τίτλο «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ» που εξεδόθη το 1984 από τον  εκδοτικό οίκο «ΜΕΛΙΣΣΑ» και τυπώθηκε στην ελληνική, αγγλική και γερμανική γλώσσα.

Ο λόφος του Αγίου Γεωργίου

Στο μέσον της κοινότητας Πάου, μνημείο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, είναι ο λόφος του Αγίου Γεωργίου, στην κορυφή του οποίου βρίσκεται  ο ομώνυμος ναός. Κτίστηκε το 1852 επί ερειπίων αρχαιότερου ναΐσκου και η θέα από κει είναι μαγευτική.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στις παραπάνω αναφερθείσες περιοχές υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης με αυτοκίνητο.