Ιστορικά στοιχεία

Το Λαγοβούνι βρίσκεται 12 χιλιόμετρα έξω από την πόλη των Καλαβρύτων, ακολουθώντας τον αυτοκινητόδρομο Καλαβρύτων -Κλειτορίας. Την περίοδο της Τουρκοκρατίας βρισκόταν σε άλλη κλειστή, γύρω - γύρω από βουνά, θέση, μισή ώρα Νοτιοανατολικά. Ήταν τέσσερις οικισμοί, κυρίως ποιμένων, με κεντρικό οικισμό τον Άγιο Νικόλαο. Στον άνω οικισμό –που λεγόταν Βαρδιά–, η Μονή της Αγίας Λαύρας είχε Μετόχι και οι κάτοικοι του χωριού ποίμαιναν τα γιδοπρόβατα της Μονής.

Σε αρχαίο έγγραφο από τα Γενικά Αρχεία του κράτους και της Μονής της Αγίας Λαύρας, το χωριό αναφέρεται ως Λαγοβούνι το 1699 (Ιστορία των Καλαβρύτων, 2011, σελ. 284). Πόσο αρχαιότερο είναι δεν γνωρίζουμε. Πιθανότατα είναι από την εποχή της Φραγκοκρατίας μετά το 1204. Υποστηρίζεται ότι η ονομασία του προήλθε από την λατινική λέξη Lagus, που σημαίνει λίμνη και την ελληνική Βουνό. Την εποχή εκείνη, η κοιλάδα του Βουραϊκού παρουσίαζε τη μορφή λίμνης μιας και δεν ήταν δυνατή η εκβάθυνση του ποταμού για τη συγκέντρωση και διοχέτευση των υδάτων τα οποία «κατέβαιναν», ιδίως κατά τους χειμερινούς μήνες, από τους γύρω καταρρέοντες χειμάρρους.

Μετά την απελευθέρωση το 1829, οι κάτοικοι άρχισαν να κατεβαίνουν από την κλειστή για το φόβο των Τούρκων εκείνη περιοχή στη σημερινή θέση. Σήμερα, τα αμφιθεατρικά σε πλαγιά σπίτια του δίνουν εξαιρετική θέα προς την πεδιάδα που βρίσκεται στο κάτω μέρος του επαρχιακού δρόμου.