Ένα χωριό χτισμένο στο Φαράγγι του Βουραϊκού στο μέσο της διαδρομής του οδοντωτού Διακοφτού - Καλαβρύτων και σε απόσταση μόλις 12 χμ από τα Καλάβρυτα. Το όνομα του προήλθε από το Σλαβικό «Ζάγκλορο», που σημαίνει «πίσω από το βουνά». Το χωριό χτίστηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας από περαστικούς οι οποίοι ήρθαν κυνηγημένοι από τα χωριά της Ηπείρου στην Πελοπόννησο. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη κτηνοτροφία και τη γεωργία.

Άνωθεν του χωριού υπάρχει η Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου με τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, έργο του Ευαγγελιστή Λουκά. Από το σταθμό της Ζαχλωρούς ξεκινάει μονοπάτι προς τη Μονή το οποίο χρησιμοποιείτο την εποχή που ο δρόμος προς το Μέγα Σπήλαιο δεν υπήρχε. Η διαδρομή είναι περίπου 45 λεπτά.

Ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει τις φυσικές ομορφιές του χωριού και να επισκεφθεί τον παλιό νερόμυλο, ο οποίος ήταν ιδιοκτησία της Μονής του Μεγάλου Σπηλαίου που σήμερα δυστυχώς έχει εγκαταλειφθεί. Επίσης, σύμφωνα με τον ιστορικό Τσαπάρα, υπήρχε ο πύργος του Δεσπότη, ο οποίος σήμερα είναι ιδιοκτησία του Αντώνη Πλιατσικούρα.

Ανάμεσα στα πλατάνια και δίπλα στο ποτάμι του Βουραϊκού υπάρχουν ξενώνες και ταβέρνες, όπου ο επισκέπτης απολαμβάνει τα τοπικά εδέσματα και την ιδιαίτερη φιλοξενία των κατοίκων της Ζαχλωρούς. Το πρώτο ξενοδοχείο του χωριού λειτούργησε το 1933 και συνεχίζει τη λειτουργία του έως και σήμερα. Τέλος, πλησίον της Μονής υπάρχει νεοκλασικό κτίριο που λειτουργούσε σαν σχολείο το 1908 και σήμερα είναι ξενώνας του Μεγάλου Σπηλαίου.